Design stał się w ostatnich dekadach przedmiotem zainteresowania socjologii nie tylko jako społecznie konstruowana aktywność twórcza, lecz przede wszystkim narzędzie zmiany świata. Badacze pytają tutaj o możliwość stymulowania głębokich zmian społecznych, splatając ze sobą dorobek socjologii i designu. Nie chodzi im jednak o odgórne mechanizmy społecznej inżynierii i upowszechniania określonego wzorca „lepszego świata”, lecz refleksję nad samym pytaniem „po co projektować?”. Szczególnym obszarem ich zainteresowania jest problem dobrego życia, który nie sprowadza się do materialnego dobrobytu czy określonych wyznaczników postępu (np. technicznego). Socjologowie zwracają uwagę na kluczową rolę, jaką ma do odegrania projektowanie w konfrontacji z globalnymi kryzysami współczesności (np. państwa, gospodarki, klimatu). Nie ogranicza się ona po prostu do przygotowania się na katastrofę, lecz wymaga aktywnego wynajdywania nowatorskich form splatania ludzi, przedmiotów i otoczenia naturalnego na rzecz szeroko pojmowanego dobrego życia. W ten sposób spotkanie socjologii i designu pogłębia ich utopijny wymiar, w ramach którego tworzenie warunków dla jednostkowego dobrostanu łączy się z urzeczywistnianiem radykalnie lepszego świata.